Warto wiedzieć - Page 4

Od czego zależy cena za redakcję i korektę tekstu? Ile kosztuje redakcja i korekta tekstu?

Redakcja i korekta tekstu – cenniki – stawki

 

Większość korektorów i redaktorów na swoich stronach internetowych udostępnia cennik, który precyzuje oczekiwaną stawkę za redakcję i korektę strony lub arkusza wydawniczego tekstu. Wyjściowa stawka za korektę tekstu to ok. 5 zł. Konstrukcja cenników jest zróżnicowana. Większość z nich posiada rozbudowaną kategoryzację usług. Najczęstszy podział to: redakcja tekstu, korekta tekstu, adiustacja, skład, korekta po składzie i inne. Korektorzy i redaktorzy operują więc nomenklaturą wydawniczą. W tym miejscu należałoby wyjaśnić wskazane pojęcia. Jednak nie jest to sprawa prosta z uwagi na rozmaity zakres czynności oferowanych przez różnych redaktorów i korektorów w ramach świadczonych przez nich usług.

 

Czynniki i okoliczności wpływające na koszt wykonania redakcji i/lub korekty, w tym opłaty abonamentowe to m.in.:

  1. Zakres redakcji i korekty (korekta tekstu głównego, korekta tekstów dodatkowych, korekta przypisów i bibliografii, uzupełnienia merytoryczne – np. braki w przypisach, korekta elementów graficznych; redakcja językowa, redakcja merytoryczna, redakcja techniczna…).
  2. Liczba czytań: trzeba wyraźnie podkreślić, że w trakcie pierwszego czytania korektor raczej nie wykryje wszystkich błędów. Po odesłaniu tekstu do autora i wprowadzeniu przez niego zmian mogą pojawić się nowe błędy – dlatego zalecane są przynajmniej dwie korekty. Ponadto liczba czytań wpływa na cenę redakcji i/lub korekty. Pojedyncza redakcja i/lub korekta będzie atrakcyjniejsza cenowo, jeżeli jednak zależy nam na korekcie pełnej (rozumianej na ogół jako co najmniej dwa czytania), cena za dwa czytania będzie niższa niż zamówienie dwóch czytań oddzielnie. Przykład stawek z cennika korekta.pro: pojedyncza korekta i redakcja – 8 zł/strona (jedno czytanie), korekta i redakcja (dwa czytania) – 11 zł/strona.
  3. Czas realizacji redakcji i/lub korekty. Krótki czas realizacji może spowodować wzrost ceny za korektę i redakcję tekstu. Dotyczy to w szczególności zleceń realizowanych w trybie 24-godzinnym.
  4. Korekta doraźna lub prace korektorskie/redakcyjne w ramach opłaconego abonamentu. Abonament jest rozwiązaniem atrakcyjnym – w szczególności dla osób, które często publikują. Oszczędność może kształtować się na poziomie od kilkudziesięciu do kilkuset złotych. Istotną zaletą wniesienia opłaty abonamentowej może być dostępność korektora. Wiele firm – w tym korekta.pro – deklaruje priorytetową realizację zamówień w ramach opłaty abonamentowej. Inny walor tej opcji rozliczenia to relatywnie atrakcyjny horyzont czasu, w którym można przesłać tekst do drugiej korekty (drugiego czytania). W przypadku rozliczeń na podstawie stawki bazowej termin wykonania drugiej korekty (kolejnego czytania) jest krótszy niż 12 miesięcy i precyzuje go umowa na korektę tekstu.

 

Komu zlecić korektę? Osobie prywatnej czy firmie?

 

Korekta w ramach działalności wykonywanej osobiście i gospodarczej

Część ofert dotyczących gotowości realizacji korekt i redakcji pochodzi od osób prywatnych. Usługi świadczą w ramach tzw. działalności wykonywanej osobiście. Druga grupa podmiotów oferuje usługi korekty i redakcji w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wydaje się, że firmę – w tym kompetencje jej pracowników – łatwiej zweryfikować. Pewne wątpliwości przy wyborze podmiotu, który ma wykonać korektę powinny się pojawić, gdy analiza treści strony internetowej osoby prywatnej niewiele nam mówi o usługodawcy. Rzecz dotyczy również stron firmowych. Świadczenie usługi redakcji i/lub korekty przez firmę nie jest równoznaczne z profesjonalizmem jej pracowników.

 

Portfolio, referencje, chwyty marketingowe

Warto zwrócić uwagę na portfolio czy referencje oraz mieć świadomość, że wiele firm stosuje chwyty marketingowe, których celem jest manipulacja preferencjami nabywczymi konsumenta (np. określenia wartościujące w reklamie: najlepszy, najszybciej, najtaniej, 100% satysfakcji itp.). Zakres usługi powinien być szczegółowo opisany. Często w cennikach można się spotkać jedynie z hasłami: korekta, redakcja, adiustacja. Korekta korekcie nierówna. Po złożeniu zamówienia może się okazać, że korekta dotyczy pojedynczego czytania czy poprawy błędów tekstu głównego (z wyłączeniem np. przypisów bądź elementów graficznych).

 

Umowa na redakcję i korektę tekstu

Warto podpisać umowę na redakcję i/lub korektę. Umowa taka (w szczególności, gdy zakresu usług przejrzyście nie scharakteryzowano w ofercie prezentowanej np. na stronie internetowej) powinna szczegółowo opisywać zakres praw i obowiązków stron, w tym samej usługi: dane zleceniobiorcy i zleceniodawcy (kto dla kogo wykonuje korektę), objętość dzieła (w arkuszach wydawniczych, z uwzględnieniem elementów graficznych), czas realizacji, warunki wnoszenia reklamacji/usuwania wad zlecenia; informację dotyczącą tego, czy korektor wymaga uwzględnienia swojego imienia i nazwiska w opracowaniu, które skorygował – łącznie ze wskazaniem określenia wykonanej czynności. Jest to szczególnie ważna kwestia. Bywają wydawnictwa, które na karcie tytułowej książki nad nazwiskiem korektora uwzględniają informacje niezgodne z prawdą, np. przygotowanie do druku: imię i nazwisko korektora, podczas gdy dana osoba wykonała jedynie redakcję i korektę.

 

Ochrona zleceniodawcy

W dobie Internetu i dynamicznego rozwoju e-commerce często korektę zleca się online. W przypadku umowy z firmą klientowi (konsumentowi) przysługuje szereg praw w związku zawarciem umowy na odległość. Przed podpisaniem takiej umowy warto się zapoznać z Ustawą z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2019 r., poz. 134 ze zm.). Dodatkowo trzeba pamiętać, że prawo konsumenckie ma zastosowanie tylko w sytuacji, kiedy stronami umowy są przedsiębiorca i konsument. Z ochrony gwarantowanej prawem konsumenckim nie skorzystamy w sytuacji, gdy sprzedającym (w tym przypadku zleceniobiorcą) jest osoba nieprowadząca działalności gospodarczej.

 

Bez kategorii , , , , , , ,

Korekta autorska

Korekta autorska

Korekta autorska to nieodłączny etap prac wydawniczych. Po przyjęciu tekstu do druku, czyli po zaopiniowaniu merytorycznym dzieła (np. po recenzji naukowej), tekst jest kierowany do redaktora, która odpowiada najczęściej za redakcję językową, techniczną, jak i merytoryczną dzieła. To redaktor przy współpracy z korektorem nanosi propozycje zmian w tekście. Modyfikacje te są wprowadzane  na wydruku lub w wersji elektronicznej.  Obecnie coraz rzadziej wykonuje się korektę autorską w wersji papierowej – na wydruku przy użyciu znaków korektorskich. Zmiany redakcyjne i korektę autorską realizuje się głównie w dokumencie Microsoft Word lub PDF. Rozwiązanie to sprzyja szybkiej komunikacji między stronami i nie opóźnia prac wydawniczych.

 

Co wolno, a czego nie wolno

Istotą korekty autorskiej jest ustosunkowanie się do zmian zasugerowanych w tekście przez korektora i redaktora. Zmiany te oznacza się w różny sposób, najczęściej w postaci komentarzy na marginesach i użycia tzw. trybu śledzenia zmian, który pozwala na przeanalizowanie wszystkich wprowadzonych modyfikacji. Co ciekawe, prośba o wykonanie korekty autorskiej może być skierowana do autora na bardziej lub mniej zaawansowanym etapie prac wydawniczych. Na etapie zaawansowanym można się spodziewać otrzymania tekstu w formie pliku PDF. W ten sposób redakcja uniemożliwia samodzielne wprowadzenie innych czy dodatkowych zmian poza tymi wskazanymi przez redaktora. Po otrzymaniu tekstu do korekty autorskiej w formie dokumentu Microsoft Word autor nie powinien samodzielnie (bez porozumienia z korektorem czy redaktorem) wprowadzać zmian (np. dopisywać i usuwać tekst, zmieniać lokalizację elementów graficznych, uzupełniać przypisy). Jeżeli autor te zmiany wprowadzi bez konsultacji z redaktorem/korektorem, musi się liczyć z konsekwencjami typu wykluczenie tekstu z wydania lub konieczność wniesienia opłaty za dodatkowe prace wydawnicze (recenzja, redakcja, korekta). Bez wątpienia korekta autorska w dokumencie Microsoft Word jest najwygodniejsza, rodzi jednak pokusę nadużyć. Ponadto, na etapie dalszych prac wydawniczych może się okazać, że potrzebna będzie kolejna korekta autorska –  na przykład w wyniku wychwycenia przez redaktora jakiejś usterki ważnej dla merytoryki pracy.

 

Korekta autorska a umowa z wydawnictwem

Kwestie związane z korektą autorską powinna w miarę wyczerpująco regulować umowa wydawnicza. Autor ma prawo wiedzieć, czy na etapie prac redakcyjnych po korekcie autorskiej będzie informowany o każdej, nawet najdrobniejszej zmianie, czy zmiany te zostaną wprowadzone bez wiedzy autora.

Bez kategorii ,

Korekta elementów graficznych – tabel, rysunków, rycin

 

Element edytowalny i nieedytowalny a korekta

Korekta tekstu powinna uwzględniać również korektę elementów graficznych – edytowalnych i nieedytowalnych, jeżeli uwzględniają tekst. Element graficzny edytowalny to taki, do którego korektor ma swobodny dostęp i w którym może wprowadzić zmiany (np. zmiana tytułu nagłówka tabeli, sformatowanie tabeli). Element nieedytowalny to taki, który autor osadził w tekście i w którym nie można ręcznie wprowadzić modyfikacji (np. print screen tabeli z raportu znalezionego w sieci Internet). Elementy nieedytowalne uwzględnione w tekście często zawierają błędy, które należy usunąć. Jeżeli autor skorzystał np. z tabeli dostępnej w raporcie, do którego nie ma już dostępu (plik z raportem usunięto z Internetu, w tym z pamięci podręcznej) a tabelę zaleca się bezwzględnie poprawić,  istnieją dwa rozwiązania: w źródle podajemy informację wskazującą, że dostrzegamy błąd i tabelę przedstawiono w oryginalnej formie bądź przerysowujemy tabelę i usuwamy błąd. Mankamentem korzystania z print screenów jest również problem z ujednoliceniem wyglądu elementów graficznych, co wpływa na estetykę całego tekstu. Ponadto, szczególnie w pracach naukowych, odwoływanie się do elementów graficznych w postaci print screenów pochodzących z różnych źródeł (odmienne szaty graficzne) uznawane jest za przejaw niedbalstwa i lenistwa autora. W każdym przypadku należy dążyć do ujednolicenia elementów graficznych (ich wyglądu i rozmiaru).

 

Czy korektor jest zobowiązany do przerysowania elementów graficznych?

Korektor w ramach realizowanej korekty może wskazać element graficzny, który autor powinien przerysować. Jeżeli strony umówił się na korektę elementów graficznych z ich ewentualnym przerysowaniem, korektor w ramach realizowanej pracy może również wykonać i tę czynność. Co do zasady jednak korektor pracuje na materiale gotowym (zastanym).

Bez kategorii , ,

Jak obliczyć objętość tekstu kierowanego do korekty z uwzględnieniem elementów graficznych?

Na potrzeby wyceny korekty i redakcji posługujemy się pojęciem arkusz wydawniczy. Arkusz wydawniczy uwzględnia wszystkie znaki w tekście (w tym przypisy) – dotyczy całego materiału, w tym elementów graficznych.

 

Arkusz wydawniczy to:

  • 40000 znaków typograficznych (ze spacjami) prozy, lub
  • 700 linijek poezji, lub
  • 800 wierszy obliczeniowych (po 50 znaków), lub
  • 3000 cm2 powierzchni ilustracji (także np. zapisu nutowego, wzorów matematycznych, chemicznych, diagramów).

 

Obliczanie arkusza wydawniczego

Liczba znaków w publikacji : 40 000 + powierzchnia ilustracji w cm2 : 3000 = objętość w arkuszach wydawniczych.

Obliczanie powierzchni ilustracji:

Wysokość x szerokość = powierzchnia ilustracji 1.

Wysokość x szerokość = powierzchnia ilustracji 2.

Zsumowanie powierzchni wszystkich ilustracji = objętość finalna elementów graficznych w arkuszach wydawniczych.

 

Przykład

Liczba znaków publikacji 85 000 : 40 000 + zsumowana powierzchnia ilustracji w cm2 5 000 : 3000 = 2,13 + 1,67 =  3,8 objętość w arkuszach wydawniczych.

Obliczanie powierzchni ilustracji:

Wysokość x szerokość = powierzchnia ilustracji 1.

Wysokość x szerokość = powierzchnia ilustracji 2.

Zsumowanie powierzchni wszystkich ilustracji = objętość w arkuszach wydawniczych.

Uwaga: oblicza się tylko powierzchnię tych elementów graficznych, które nie zostały uwzględnione przez program Microsoft Word w statystyce znaków ze spacjami. Przykładowo: jeżeli w tekście znajduje się edytowalna tabela, dokument Microsoft Word w statystyce znaków automatycznie przy wyliczeniu liczby znaków ze spacjami uwzględnia znaki z tabeli. Jeżeli w tekście wstawiono tabelę w formie zrzutu ekranu, należy obliczyć powierzchnię tabeli.

Przy znacznej liczbie elementów graficznych w tekście zliczenia objętości elementów graficznych powinien dokonać korektor, ponieważ nie każdy element graficzny podlega korekcie. Co do zasady korekcie podlegają elementy edytowalne i nieedytowalne, ale uwzględniające tekst. Na potrzeby wyceny korekty nie powinno uwzględniać się elementów graficznych w postaci fotografii lub screenów z innych źródeł (w które korektor nie będzie ingerował). Integralną częścią elementu graficznego (np. tabeli, rysunku) jest tytuł oraz źródło – podlegają one korekcie jak tekst główny. Dokument Microsoft Word traktuje te elementy tekstu jako tekst główny i uwzględnia w statystyce znaków ze spacjami.

Bez kategorii , ,

Jak długo trwa korekta książki?

Dzień roboczy

W ciągu jednego dnia korektor powinien przeczytać i poprawić ok. 1,5 ark. wyd. (co stanowi średnio 33 strony znormalizowanego maszynopisu, 60 000 znaków ze spacjami, strona 1 800 znaków ze spacjami). Pod uwagę wzięto dzień roboczy (8 h). Są korektorzy, którzy pracują ponad 8 godzin dziennie.

 

Przykład – możliwości korekta.pro

Do korekty przesłano tekst o objętości 240 000 znaków ze spacjami (na objętość materiału przesłanego do korekty składają się również elementy graficzne, czytaj: Jak obliczyć objętość tekstu do korekty z uwzględnieniem elementów graficznych?).

Arkusz wydawniczy to 40 000 znaków ze spacjami.

Obliczenia: 240 000 (liczba znaków ze spacjami materiału do korekty) : 40 000 (jeden arkusz wydawniczy) = 6 arkuszy wydawniczych.

Na redakcję i korektę potrzebujemy minimum 4 dni.

Druga korekta jest z reguły mniej czasochłonna, ponieważ korektor zna już materiał a skala błędów do poprawienia jest mniejsza. Nie jest tak jednak w każdym przypadku. Jeżeli w trakcie pierwszej korekty dokonano wiele zmian, drugie czytanie i korekta mogą trwać również co najmniej 4 dni.

Czas realizacji ustalany jest indywidualnie, po zapoznaniu się z materiałem do korekty.

Bez kategorii , , ,

Korekta bibliografii w ramach korekty tekstu

Kiedy wykonać korektę bibliografii?

Korekta bibliografii powinna mieć miejsce po wykonaniu korekty przypisów. Wyjątkiem od tej reguły jest wykorzystanie przypisów w stylu harwardzkim (odsyłacze w tekście, a nie u dołu strony). Zestawienie bibliograficzne tworzy się poprzez przekopiowanie przypisów i źródeł wskazanych pod elementami graficznymi w tekście do osobnego pliku i dokonanie stosownych korekt (np. zamiana miejscami nazwiska i inicjałów autora, usunięcie zakresu stron podanego w przypisach). Korekta bibliografii to również jej kategoryzacja. Podział materiału na publikacje zwarte, ciągłe, prasę drukowaną, źródła internetowe, raporty i inne. Jest on uzależniony od typu i liczby źródeł wskazanych w zestawieniu bibliograficznym.

 

Dlaczego korekta bibliografii i przypisów jest ważna?

Każda praca powinna być rzetelna, przede wszystkim na poziomie merytorycznym. Nieprawidłowo przywołana (zacytowana) publikacja powoduje, że inni autorzy korzystając z wadliwego opisu bibliograficznego będą powielali błąd autora. Druga kwestia to czytelność informacji prezentowanych w przypisach. Poniżej przedstawiono przykład opisu bibliograficznego przed korektą i po korekcie:

  • Przed korektą: Dodatek metodologiczny [w ]: L. Festinger, Riecken H. W., S. Schachter, Gdy proroctwo zawodzi. Koniec świata, który nie nastąpił, Wydawnictwo WAM, Kraków 2012, s.319-342
  • Po korekcie: Dodatek metodologiczny [w:] L. Festinger, H.W. Riecken, S. Schachter, Gdy proroctwo zawodzi. Koniec świata, który nie nastąpił, Wydawnictwo WAM, Kraków 2012, s. 319-342.

Skorygowane błędy:

  • zapis tytułu rozdziału i książki italikiem,
  • dwukropek przeniesiono do nawiasu kwadratowego,
  • usunięto spację między inicjałami, inicjały przeniesiono przed nazwisko,
  • wstawiono spację po skrócie s. oraz kropkę na końcu przypisu.
Bez kategorii , ,

Korekta przypisów to część korekty tekstu

Ujednolicenie zapisu przypisów

Korekta przypisów sprowadza się przede wszystkim do ujednolicenia zapisu cytowanych w tekście pozycji źródłowych (literaturowych, aktów normatywnych, źródeł internetowych i innych). Korektor powinien z autorem ustalić jeden wzór opisu danej pozycji. Szczególnie istotna jest konsekwencja w zapisie. Jeżeli przyjmiemy schemat zapisu:

A.J. Kowalski, tytuł książki, nazwa wydawnictwa, miejsce wydania, rok, zakres stron,

to każda publikacja zwarta powinna być zapisana w tym kształcie. Często autorzy zmieniają kolejność zapisu elementów opisu bibliograficznego, np. początek przypisu wyznacza nazwisko zamiast inicjał bądź brakuje nazwy wydawnictwa. W tej sytuacji korektor może wskazać miejsce, w którym należy uzupełnić informacje bądź sam wprowadzić stosowną informację (np. dopisać nazwę wydawnictwa), oznaczyć ją i wskazać, że autor powinien tę zmianę zweryfikować. Wprowadzanie tego typu modyfikacji powinno mieć miejsce po uprzednim uzyskaniem zgody autora na uzupełnienia tego typu.

 

Błędy merytoryczne

Jeżeli korektor poprawia tekst naukowy i sam jest naukowcem specjalizującym się w danym obszarze wiedzy z dużym prawdopodobieństwem będzie w stanie uchwycić również błędy merytoryczne w opisie cytowanej w przypisie publikacji. Częstym błędem jest zacytowanie niewłaściwej publikacji czy  podanie nieodpowiedniego zakresu stron.

 

Poprawność zapisu nazwisk i tytułów

Nie jest zadaniem redaktora i korektora sprawdzanie poprawności zapisu wszystkich nazwisk i tytułów  cytowanych w przypisach źródeł (np. nieprawidłowy zapis nazwiska – Schutz zamiast Schultz, brak części tytułu książki). Jednak jeżeli korektor jest jednocześnie specjalistą w danym obszarze wiedzy, najprawdopodobniej uchwyci większość usterek lub wszystkie błędy opisów bibliograficznych przywołanych w tekście materiałów.

 

Weryfikacja skrótów

Zadaniem redaktora i korektora jest weryfikacja poprawności i konsekwencji użycia skrótów zastosowania przez autora w przypisach lub cytatach dla odesłania czytelnika do wcześniej cytowanej pozycji (np. Ibidem, Tamże, op. cit., dz. cyt.).

 

Przypisy a bibliografia

Wszystkie zmiany wprowadzone w przypisach powinny zostać przeniesione do bibliografii. Jeżeli tych zmian jest bardzo dużo, należy na nowo wykonać zestawienie bibliograficzne.

Bez kategorii , , ,

Na czym polega korekta tekstu?

Redakcja i korekta tekstu. Razem czy osobno?

Na korektę tekstu składa się czytanie oraz redakcja i korekta. Granica pomiędzy redakcją i korektą jest płynna, ponieważ w dużej mierze zależy od skali samej korekty. Korekta.pro nie oddziela korekty od redakcji i traktuje te etapy pracy z tekstem nierozłącznie – równocześnie poprawiamy błędy językowe i merytoryczne (te drugie w granicy kompetencji korektora lub eksperta, z którym współpracuje korektor). Pierwsze czytanie często określa się mianem redakcji. Podczas tego etapu prac dokonuje się poprawy błędów językowych i merytorycznych. Drugie czytanie (określane również jako korekta właściwa czy główna) wykonuje się po akceptacji i wprowadzeniu przez Autora zmian sugerowanych przez korektora. Dwie pierwsze redakcje (korekty) wykonuje się najczęściej w dokumencie Microsoft Word w trybie śledzenia zmian. W przypadku materiałów przeznaczonych do wydania (np. książki, monografie, materiały reklamowe itp.) trzecie czytanie realizowane jest po składzie (w pliku PDF).

 

Jak pracuje korektor?

Obecnie korekty wykonuje się głównie na komputerze. Część korektorów w ogóle nie drukuje tekstu. Pierwsze i kolejne czytanie oraz korekty realizuje przy użyciu komputera. Inni pierwsze czytanie przeprowadzają na wydrukowanym tekście a następnie zmiany wprowadzają np. w dokument Microsoft Word. Sposób pracy zależy od korektora i jego preferencji. Ponadto wiele osób nie widzi wszystkich błędów w dokumencie elektronicznym, dostrzega je jednak na wydruku.

 

Praca autora tekstu z korektorem i redaktorem

Skala zaangażowania autora tekstu w pracę z redaktorem i korektorem jest różna i zależy od tego, ile korekt tekstu przewidujemy. Na pierwszym etapie współpracy rola autor tekstu sprowadza się do przygotowania materiału do korekty i przekazania go korektorowi (łącznie z ewentualnymi uwagami oraz wytycznymi). Na tym etapie z reguły podpisywana jest również umowa na korektę, w której zleceniobiorca zobowiązuje się m.in. do zachowania poufności i nierozpowszechniania przekazanego do korekty materiału.

Jeżeli strony umówiły się wyłącznie na jedną korektę, po realizacji zamówienia autor otrzymuje plik po korekcie i z podglądem wprowadzonych zmian. Na tym współpraca między stronami się kończy i bardzo często okazuje się, że tekst w dalszym ciągu zawiera błędy. Jedna korekta może być więc niewystarczająca. Podczas pierwszej korekty, korektor wykryje ok. 70-80% błędów. Co więcej, po pierwszej korekcie autor wprowadzi do tekstu liczne modyfikacje (również merytoryczne) sugerowane przez korektora i wskazane w pierwszej korekcie, co sprzyja popełnieniu kolejnych błędów. Z tych względów zalecana jest również druga korekta.

Jeżeli strony umówiły się na drugą i kolejną korektę, po wprowadzeniu przez autora zmian sugerowanych przez redaktora i korektora w pierwszej korekcie, korektor wykonuje kolejne czytanie i wprowadza stosowne modyfikacje. Strony powinny pracować na jednym pliku w trybie śledzenia zmian, który pozwala na prześledzenie wszystkich modyfikacji  wprowadzonych w tekście.  Szczególnie użyteczne jest wstawianie tzw. komentarzy na marginesach, w których zaznacza się uwagi i wątpliwości dotyczące danych fragmentów tekstu.

Tempo prac obu stron uzależnione jest od harmonogramu wydawniczego i zapisów w umowie.

Bez kategorii , , , ,
error: Treść jest chroniona.