Element edytowalny i nieedytowalny a korekta

Korekta tekstu powinna uwzględniać również korektę elementów graficznych – edytowalnych i nieedytowalnych, jeżeli uwzględniają tekst. Element graficzny edytowalny to taki, do którego korektor ma swobodny dostęp i w którym może wprowadzić zmiany (np. zmiana tytułu nagłówka tabeli, sformatowanie tabeli). Element nieedytowalny to taki, który autor osadził w tekście i w którym nie można ręcznie wprowadzić modyfikacji (np. print screen tabeli z raportu znalezionego w sieci Internet). Elementy nieedytowalne uwzględnione w tekście często zawierają błędy, które należy usunąć. Jeżeli autor skorzystał np. z tabeli dostępnej w raporcie, do którego nie ma już dostępu (plik z raportem usunięto z Internetu, w tym z pamięci podręcznej) a tabelę zaleca się bezwzględnie poprawić,  istnieją dwa rozwiązania: w źródle podajemy informację wskazującą, że dostrzegamy błąd i tabelę przedstawiono w oryginalnej formie bądź przerysowujemy tabelę i usuwamy błąd. Mankamentem korzystania z print screenów jest również problem z ujednoliceniem wyglądu elementów graficznych, co wpływa na estetykę całego tekstu. Ponadto, szczególnie w pracach naukowych, odwoływanie się do elementów graficznych w postaci print screenów pochodzących z różnych źródeł (odmienne szaty graficzne) uznawane jest za przejaw niedbalstwa i lenistwa autora. W każdym przypadku należy dążyć do ujednolicenia elementów graficznych (ich wyglądu i rozmiaru).

Czy korektor jest zobowiązany do przerysowania elementów graficznych?

Korektor w ramach realizowanej korekty może wskazać element graficzny, który autor powinien przerysować. Jeżeli strony umówił się na korektę elementów graficznych z ich ewentualnym przerysowaniem, korektor w ramach realizowanej pracy może również wykonać i tę czynność. Co do zasady jednak korektor pracuje na materiale gotowym (zastanym).