Redakcja i korekta przypisów w pracach naukowych to szczególnie ważny etap prac nad tekstem naukowym i korektury opracowania naukowego. Przywoływane (cytowane) w tekście źródła należy oznaczać rzetelnie, zachowując poprawną i oryginalną pisownię. Zasadnicze błędy składu przypisów wynikają z braku zachowania konsekwencji w opisie bibliograficznym (źródeł).

Każdy Autor powinien mieć świadomość, że jeżeli uwzględni w swoim tekście błędnie złożony przypis, to inne osoby, cytujące jego pracę, będą ten błąd powielały. Ponadto recenzent pracy z dużym prawdopodobieństwem wychwyci błędy w przypisach, a więc też te występujące w bibliografii, co z pewnością przełoży się na finalną ocenę pracy.

Redakcja i korekta przypisów dolnych (przypisy u dołu strony pod kreską, oksfordzkie) różni się od przypisów w tekście głównym (nazwiska lub cyfry arabskie ujęte w nawias okrągły bądź kwadratowy, tzw. przypisy harwardzkie).

 

Korekta przypisów dolnych

Korektura przypisów dolnych (odsyłaczy liczbowych w indeksie górnym) musi obejmować cały przypis uwzględniony u dołu strony: od cyfry arabskiej lub rzymskiej w indeksie górnym po kropkę zamykającą przypis. Poniżej wyliczono przykładowe błędy składu przypisów, które podlegają redakcji i korekcie wykonywanej przez korekta.pro.

 

Wielokrotne spacje przed cyfrą arabską lub po numerze przypisu w indeksie górnym (przy założeniu przyjęcia konwencji zapisu numeru przypisu bez wcięcia), na przykład:

_¹__Tekst przypisu.

 

Nieprawidłowa kolejność zapisu inicjału imienia lub brak inicjału imienia bądź wskazanie w jednym przypisie inicjału imienia, a w innym pełnego imienia, na przykład:

¹ Stanisław Owsiak, Finanse publiczne. Współczesne ujęcie, PWN, Warszawa 2019, s. 20.

² L. Patrzałek, Finanse samorządu regionalnego we wspieraniu rozwoju regionu, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wrocław 2019, s. 35.

³ Harańczyk A., Samorząd terytorialny. Organizacja i gospodarka, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków 2010, s. 56.

 

Brak nazwy wydawnictwa (przy założeniu uwzględnienia w przypisach wymogu podania nazwy wydawcy, tj. część przypisów zawiera nazwę wydawnictwa, a w innych ją pominięto), na przykład:

¹ S. Owsiak, Finanse publiczne. Współczesne ujęcie, Brak nazwy wydawnictwa, Warszawa 2019, s. 20.

² L. Patrzałek, Finanse samorządu regionalnego we wspieraniu rozwoju regionu, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wrocław 2019, s. 35.

³ A. Harańczyk, Samorząd terytorialny. Organizacja i gospodarka, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków 2010, s. 56.

 

Brak miejsca i/lub roku wydania (przy pierwszym pełnym cytowaniu publikacji), na przykład:

¹ S. Owsiak, Finanse publiczne. Współczesne ujęcie, PWN, Brak miejsca i roku wydania, s. 20.

² L. Patrzałek, Finanse samorządu regionalnego we wspieraniu rozwoju regionu, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wrocław 2019, s. 35.

³ A. Harańczyk, Samorząd terytorialny. Organizacja i gospodarka, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków 2010, s. 56.

 

Samodzielna modyfikacja tytułu przez Autora, na przykład:

Zapis nieprawidłowy

¹ C. Kosikowski, M. Ofiarska, E. Ruśkowski, Podstawy prawne, zasady gospodarki finansowej jednostek samorządu terytorialnego [w:] Finanse samorządowe 2008, C. Kosikowski (red.), Wolters Kluwer Polska – ABC, Warszawa 2008, s. 48–49.

Zapis prawidłowy

¹ C. Kosikowski, M. Ofiarska, E. Ruśkowski, Podstawy prawne, zasady gospodarki finansowej jednostek samorządu terytorialnego oraz organizacja pracy ich urzędów w zakresie finansów lokalnych, [w:] Finanse samorządowe 2008. 410 pytań i odpowiedzi, C. Kosikowski (red.), Wolters Kluwer Polska – ABC, Warszawa 2008, s. 48–49.

 

Brak spacji pomiędzy inicjałem imienia i nazwiskiem oraz skrótem ‘s.’ i cyfrą wskazującą na strony, z których Autor korzystał, redagując własny tekst, na przykład:

¹ S.Owsiak, Finanse publiczne. Współczesne ujęcie, PWN, Warszawa 2019, s.20.

 

Brak kropki zamykającej przypis, na przykład:

¹ S. Owsiak, Finanse publiczne. Współczesne ujęcie, PWN, Warszawa 2019, s. 20.

² L. Patrzałek, Finanse samorządu regionalnego we wspieraniu rozwoju regionu, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wrocław 2019, s. 35.

³ A. Harańczyk, Samorząd terytorialny. Organizacja i gospodarka, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków 2010, s. 56

 

Niekonsekwentne stosowanie dywizu i półpauzy do zapisu zakresu stron, na przykład:

¹ J. Boć, Prawo administracyjne, Kolonia Limited, Wrocław 2001, s. 202–203.

² L. Patrzałek, Finanse samorządu regionalnego we wspieraniu rozwoju regionu, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wrocław 2019, s. 35–36.

 

Literówki w opisie bibliograficznym (w zapisie: nazwiska, tytułu, nazwy wydawnictwa, miejsca wydania), na przykład:

¹ J. Boc, Prawo administrcyjne, Kolonia Limited, Wroclaw 2001, s. 202–203.

 

Niekonsekwentne nazewnictwo sądów przy cytowaniu orzeczeń (pełna nazwa vs. skrót), na przykład:

¹ Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 lutego 2010 r., sygn. akt II FSK 1585/08, LEX nr 595838.

² Wyrok TK z 25 lipca 2006 r., K 30/04, OTK-A 2006, nr 7, poz. 86.

 

Niejednolity zapis daty dostępu (otwarcia strony internetowej), na przykład:

¹ GUS, Podział administracyjny Polski, https://stat.gov.pl/statystyka-regionalna/jednostki-terytorialne/podzial-administracyjny-polski/ [dostęp na dzień: 2.05.2021 r.].

² Powierzchnia ludności w przekroju terytorialnym w 2020, https://stat.gov.pl/obszarytematyczne/ludnosc/ludnosc/powierzchnia-i-ludnosc-w-przekrojuterytorialnym-w-2017-r-,7,14.html (online: 16 sierpnia 2021).

 

Wyróżnienie kursywą znaków interpunkcyjnych, na przykład:

¹ K. Koc, Powiat. Przestrzeń władzy publicznej, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2013, s. 150.

 

Brak oznaczenia tytułu kursywą (przy założeniu przyjęcia takiego wyróżnienia w innych tytułach), na przykład:

¹ S. Owsiak, Finanse publiczne. Współczesne ujęcie, PWN, Warszawa 2019, s. 20.

² L. Patrzałek, Finanse samorządu regionalnego we wspieraniu rozwoju regionu, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wrocław 2019, s. 35.

³ A. Harańczyk, Samorząd terytorialny. Organizacja i gospodarka, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków 2010, s. 56.

 

Brak skrótów odsyłających czytelnika do wcześniej cytowanej książki (np. op. cit. czy dz. cyt.), tzw. przypisów uproszczonych.

 

Cytowanie aktów prawnych z pamięci, na przykład:

Zapis niepoprawny

¹ Ustawa z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karno-skarbowy, t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 895.

Zapis poprawny

¹ Ustawa z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy, t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 895.

 

Niejednakowe cytowanie wydawnictw ciągłych (artykułów z czasopism), na przykład:

¹ A. Potocki, Zależność samorządowych instytucji kultury w aspektach prawnoadministracyjnych, „Studia Administracyjne” 2017, nr 9, s. 170 .

² Z. Niewiadomski, Samorząd terytorialny w Konstytucji RP, Samorząd Terytorialny 2002/3, s. 27.

 

Pominięcie przypisu (1, 2, 4) lub przypis pusty – bez opisu bibliograficznego, na przykład:

¹ Tytuł publikacji.

² Tytuł publikacji.

⁴ Tytuł publikacji.

⁵ Brak opisu bibliograficznego lub tekstu uzupełniającego tekst główny.

 

Ręczne wstawienie przypisów dolnych.

 

Cyfra odsyłacza przypisu zapisana bez indeksu górnego (u dołu strony i/lub w treści głównej), na przykład:

¹ S. Owsiak, Finanse publiczne. Współczesne ujęcie, PWN, Warszawa 2019, s. 20.

2 L. Patrzałek, Finanse samorządu regionalnego we wspieraniu rozwoju regionu, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wrocław 2019, s. 35.

 

Wielokrotne spacje, na przykład:

¹ S. Owsiak,     Finanse publiczne. Współczesne ujęcie, PWN, Warszawa 2019, s.    20.

 

Powyżej wskazano jedynie wybrane błędy kwalifikujące się do redakcji i korekty.

Należy pamiętać, że korekta samych przypisów (bez wprowadzenia odpowiednich modyfikacji w tekście głównym i bibliografii) może nie być wystarczająca. Przypis jest integralnie powiązany z tekstem głównego wywodu naukowego. Przykładowe błędy w treści korespondujące z przypisami to:

• Inne nazwisko badacza podane w przypisie i tekście głównym (np. w treści głównej Autor wskazuje: Zdaniem Kowalskiego…, a w przypisie podaje źródło autorstwa Nowaka, bez zastosowania zapisu ‘za’, lub w tekście głównym podano nazwisko Kowalski, a w przypisie wskazano publikację Kowalskiej).
• Wstawienie w treści głównej grupy odsyłaczy w indeksie górnym po przecinku (np. Tekst^1,2,3…).
• Różne zapisy tej samej publikacji w przypisie i w źródle pod elementem graficznym (np. tabelą).
• W przypadku przypisów w stylu harwardzkim: w tekście głównym wskazanie publikacji [Kowalski 2000], a w bibliografii uwzględnienie książki Kowalskiego, ale z roku 2010. Na marginesie można również dodać, że przypisy tzw. dygresyjne czy odsyłające do treści w innym miejscu pracy korektor właściwie sprawdzi, sięgając do treści głównej (stąd w wielu wypadkach korekta samych przypisów może nie być wystarczająca).
• Zbędna spacja lub wielokrotne spacje przed odnośnikiem przypisu w indeksie górnym w tekście głównym, np. Zdaniem Kowalskiego   ¹…

 

Korekta przypisów w tekście głównym

Korektura przypisów złożonych w tzw. stylu harwardzkim (cyfry lub nazwiska podane w nawisach w treści) musi obejmować nie tylko tekst wewnątrz przypisu, ale również tekst występujący przed i po przypisie. Ponadto odnośniki w tekście należy korygować równolegle z bibliografią końcową. Poniżej wyliczono przykładowe błędy składu tego rodzaju przypisów, które podlegają redakcji i korekcie oferowanej przez korekta.pro.

 

Zbędne spacje przed i po cyfrze odsyłającej do bibliografii – przy zastosowaniu zapisu w postaci cyfr w nawiasach okrągłych lub kwadratowych, na przykład:

( 1 )

 

Stosowanie różnych nawiasów: okrągłych i kwadratowych uwzględniających odsyłacz do bibliografii, na przykład:

(1) vs. [2]

 

Przytoczenie każdej cytowanej publikacji w osobnym nawiasie, na przykład:

Zapis nieprawidłowy:

(Rumińska and Ożarowski, 1990); (Leather, 1996).

Zapis prawidłowy:

(Rumińska and Ożarowski, 1990; Leather, 1996).

 

Różna interpunkcja wewnątrz nawiasu w zakresie przecinków oddzielających nazwisko od roku wydania, na przykład:

Zapis nieprawidłowy:

(Rumińska and Ożarowski  1990, Leather, 1996).

Zapis prawidłowy:

(Rumińska and Ożarowski, 1990; Leather, 1996).

 

Błędy w zapisie skrótu wskazującego na publikację współautorską bądź niekonsekwencja w stosowaniu skrótu w języku łacińskim, na przykład:

Zapis nieprawidłowy

At el. lub et al

Zapis prawidłowy

Et al.

 

Łączenie skrótów et al. oraz i in.

 

W tym wpisie wskazano zaledwie kilkanaście typowych błędów. Mankamenty tego rodzaju szeroko omawiane są podczas 8-godzinnego szkolenia Korekta i redakcja tekstu naukowego – warsztat (zapisz się na szkolenie, zdobądź nagranie webinarium bądź prześlij tekst do korekty).

W praktyce, jeżeli korektor wprowadził znaczne zmiany w przypisach, a w tekście uwzględniono już bibliografię, najprościej jest wykonać zestawienie bibliograficzne na nowo – po uwzględnieniu zmian korektora. Nie warto zatem spieszyć się z przygotowaniem bibliografii, tym bardziej że jest to czynność czasochłonna.

 

Cennik redakcji i korekty przypisów